تاثیر پیش دارو بر شدت درد و وضعیت همودینامیک بیماران تحت آنژیوگرافی عروق کرونر

زمینه و هدف: آنژیوگرافی به عنوان یک اقدام تهاجمی تنش زا علاوه بر درد منجر به بروز تغییرات متعدد همودینامیک می شود. برای کاهش این عوارض در اغلب موارد از پیش داروهای مختلف استفاده می شود، اما در مورد میزان اثربخشی آن ها اجماع نظر وجود ندارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر پیش دارو بر شدت درد و وضعیت همودینامیک بیماران تحت آنژیوگرافی عروق کرونر انجام شد. مواد و روش ها: کارآزمایی بالینی حاضر با مشارکت بیماران کاندید آنژیوگرافی عروق کرونر مراجعه کننده به بیمارستان گنجویان شهر دزفول در سال 1390 انجام شد. 102 بیمار به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در 3 گروه 34 نفره قرار گرفتند. گروه اول 4 میلی گرم کلرفنیرامین وریدی، گروه دوم 5 میلی گرم دیازپام وریدی و گروه سوم 2 میلی گرم نرمال سالین وریدی را 30 دقیقه قبل از آنژیوگرافی به عنوان پیش دارو دریافت کردند. شدت درد و وضعیت همودینامیک بیمار در بازه قبل، حین و پس از آنژیوگرافی به دفعات مورد بررسی و ثبت قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از ابزار دیداری سـنجش درد (vas) و فرم ثبت وضعیت همودینامیک جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری کای دو، آنالیز واریانس یک طرفه، فریدمن، کروسکال والیس و آزمون آنالیز اندازه های تکراری تحت نرم افزار آماری 19 spss انجام شد. یافته ها: پس از آنژیوگرافی درد بیماران در هر سه گروه افزایش یافت (0/001>p)، اما این تفاوت بین گروه ها معنی دار نبود. پس از آنژیوگرافی فشارخون، ضربان قلب و تعداد تنفس بیماران کاهش یافت (0/001>p). این تفاوت تنها در رابطه با فشارخون سیستولیک (0/03=p)، دیاستولیک (0/02=p) و ضربان قلب(0/04=p) بیماران در 15 دقیقه چهارم بعد از آنژیوگرافی بین گروه ها معنی دار بود.  نتیجه گیری: بر اساس نتایج، تفاوت قابل توجهی بین انواع پیش دارو بر شدت درد و وضعیت همودینامیک بیماران وجود ندارد. پیشنهاد می شود تاثیر پیش داروها در سایر اقدامات تهاجمی مورد بررسی قرار گیرد.